Vier vrouwen sprak ik vandaag.

Vier vrouwen, zo rond de vijftig.

Vier krachtige, ervaren vakvrouwen.

Vier zachte moedige zoekende vrouwen.

Er was angst.

Er was diep verlangen.

Er was wanhoop. Rouw.

Er was enorm veel liefde.

Met terugwerkende kracht.

Angst voor verlies van de liefde.

Verlangen naar het hervinden ervan.

Wanhoop. Het verlangen zo groot, en de weg zo hobbelig.

Rouw. Gemiste kansen, momenten, mensen.

Ze willen vooruit.

Creëren.

Creëren wat hen diep van binnen beweegt,

de beelden die in hen leven naar buiten brengen,

neerzetten wat ze zelf ontbeerden,

anderen daarin laten delen.

Beweging brengen, de liefde hervinden, zichzelf, verbinden.

Vier kunstenaars. Levenskunstenaars.

In hen ontmoette ik mezelf.