Wie me een beetje kent, weet dat ik van taal houd. Vooral van poëzie. Als meisje van 14 schreef ik al gedichten en als ik ze nu teruglees weet ik nog wat me toen bewoog. Een bewogen tijd geef ik – nog steeds- vorm door middel van poëzie. Ooit ga ik er een aantal uitgeven. En illustreren.

Wat ik zo fijn vindt aan het lezen of beluisteren en aan het schrijven van poëzie is dat een paar woorden genoeg zijn om een hele wereld op te roepen. En vooral dan de leegte om die woorden heen. Wat mij betreft niks zo rustgevend als dat. Of het moet een verstild kunstmuseum zijn in het eerste uur op zondagochtend. Of dat moment na de yogales als je lekker op je matje ligt in een stiltemeditatie.

Mijn schrijven is klooien. Met woorden. Met ruimte. Met wat je zegt en niet zegt. Klooien is spelen en dat heeft iedereen nodig. Dus als jij ook van taal houdt of van stilte, probeer het dan eens. Ik heb een aantal suggesties die je op weg helpen.

Neem een krant. Een oude is goed. Als je die niet hebt lukt het met een tijdschrift ook. Knip op gevoel een groot aantal woorden uit. Je hoeft ze niet perse leuk te vinden. Zelfstandige naamwoorden (dingen) maar ook werkwoorden (woorden die actie aangeven), bijvoeglijke naamwoorden (woorden die iets zeggen over de dingen), lidwoorden (de, het, een), voegwoorden (lijmwoorden als en, met, maar), voorzetsels (de woorden die je voor een lidwoord plus zelfstandig naamwoord zet: uit, in, op, boven), plaatsnamen (Parijs). Hussel de woorden en kijk wat er boven komt drijven. Denk niet na maar maak gekke combinaties en zinnetjes. Schuif en mix net zo lang tot je er blij van wordt. Scheur een mooie foto uit een tijdschrift en plak je woorden op.

Pak een oud boek of kopieer een pagina uit een boek en pak een potlood en een zwarte stift. Omcirkel lukraak 10 woorden, de woorden die je op het eerste gezicht raken. De rest van de zinnen kleur je zwart. Ziedaar, blackout poetry. Ook heel verrassend om 3 etiketten van levensmiddelen te nemen, daar 10 woorden uit te kiezen en daar een gedicht mee te maken.

Vind je het lastig om te spelen, te klooien? Moet het persé goed worden? Geen inspiratie? Trek een paar kinderen of collega’s tevoorschijn. Dan is de rust misschien wel iets verder te zoeken, maar dit wordt lachen. Veel plezier op deze mooie gedichtendag!

Je kunt deze suggesties trouwens ook gebruiken als loswekers in een brainstorm of andere creatieve denktank-sessie.